تمام زندگی من ، مانلی

دخترکم ،مانلی الان که دارم این مطالبو برات مینویسم اولین برف پائئزی امسال در حال آمدنه و تو به شوق برف بازی فردا به یه خواب نازو آروم فرو رفتی. میدونم مامانی که این چند وقت خیلی تبلی کردم و از این روزهای شیرینی که تند تند و خیلی پر عجله پشت سر میزاری چیزی برات به یادگار نداشتم و هیچ دلیل و توجیهی برای این تنبلی خودم ندارم که بارت بیارم به جز تنبلی و البته مشغله خیلی خیلی زیاد که البته خدارو صد هزار مرتبه شکر همشون به خیر بودن مامانی. توی شرکت که باور کن حتی وقت چای خوردن هم ندارم از وقتی هم که میام خونه نمیدونم که باید به کارهای خونه برسم به تو برسم به پدرت برسم به خودم برسم !!!! چی کار کنم! تو هم که کاملا نسبت با کامپیوتر آلژی داری و...